Birer insan kalbi taşıyan Sultanahmet köpekleri!

Fotoğraf: Cemal Bulunmaz



Hilmi Bulunmaz
29 Nisan 2010


Uzun yıllardır köpek "sahibi" biri olmanın verdiği alışkanlıkla, ne zaman ve nerede bir köpek görsem, durup onunla "konuşurum". Gündüzleri köpeksiz bir ortamda bulunmam nedeniyle büyük bir eksiklik hissettiğimden, bu eksikliğimi giderebilmek için, Internet ortamında gezinip köpek fotoğraflarına bakmakla birlikte, kaçıncı kez okuduğumu unuttuğum Mihail Bulgakov'un Köpek Kalbi romanının sayfaları arasında kaybolurum.

Köpeklerim; Toprak ve Tarçın, akşamları görüştüğümüzde, son derecede büyük bir sevinç seline kapılırlar. Köpeklerimin yemek saati geldiğinde, önlerine koyduğum çanağa korkunç bir zevkle yönelirler. Toprak'la Tarçın, Kültür Bakanlığı çanağı yalamak için mühürlü dilekçe vermek zorunda olan tiyatro esnafından farklı bir ruh durumuna sahiptir. Çanak yalamayı asla talep etmeyen Toprak'la Tarçın, ancak önlerine bir çanak koyduğumda, bu çanağı yalamayı düşünebiliyorlar. Oysa tiyatro esnafı, önlerine çanak konmasa bile, bağıra çağıra çanak yalamak için âdeta birbirlerini eziyorlar.